بسم الله...

سلام علیکم..

امروز بعد از مدت ها میخوام یه خاطره بنویسم

از جنس اونایی که قرآن ازشون به عنوان عبرت تعبیر میکنه

توی مسابقات حفظ دانش آموزی مرحله شهرستان رتبه اول رو آورده بودم و باید میرفتم استانی...

تجربه اولم بود و اشتباه بزرگم این بود که از همون اول خودم رو باخته بودم و میگفتم من که رتبه نمیارم فقط برای تجججربه میرم!!!!

تا اینکه بدون آمادگی شب قبل از اعزام مسئله رو با پدرم درمیون گذاشتم

ایشون شدیدا مخالفت کردن!

گفتن نری بهتره...

خلاصه که اینقد اصرار کردم که گفت هرجور خودت میخوای

فردا

رفتم مدرسه قرآن

اعزام شدیم و بدرقمون کردن... 

اما

منی که نصف اون چیزی که تعیین شده بود رو حفظ نبودم ...

خلاصه که تشریفات تموم شد و بعد از اعلام زمان مسابقه متوجه شدم من باید فردا صبح برای مسابقه برم

چه شبی بود... شب میلاد حضرت علی ...

احساس خیلی بدی داشتم وقتی شب رقیبامو میدیدم که دور هم نشستن با دوستاشون و دست میزننو مولودی میخونن

خیلی تلخ بود

اون شب به اندازه یک عمممممر برام گذشت

و فردا...

روز مسابقه ..

به یکی از سوالا جواب دادم و به یکی نه! وحذف شدم??

اما بعد از این خاطره تلخ رسیدم به این حدیث که میگه

هرکس بدون آمادگی وارد کاری شود سرگردان خواهد شد

و

دیگه نمیذارم این خاطره برام تکرار بشه

ممنون که خوندید

امیدوارم مفید بوده باشه

یاحق